Earl Bingley een Canadese activist heeft ons gemaild met een dringende boodschap
Het asiel van Hua Hin moet gesloten worden.

Grote dank aan iedereen wie deze prachtige Engelse dames kunnen willen helpen. Gelieve dit niet te laten gebeuren dat al deze mooie dieren terug moeten naar de wrede straten van Thailand.

Mijn vriendelijke groeten aan allen,

de Voorzitter van Earle Bingley Canadian Voice for Animals Foundation

Ik mail al jaren met deze man

En heb onmiddellijk meer informatie gevraagd

Er moet dringend geld worden ingezameld om een nieuw onderkomen te bouwen

kostprijs min 10.000 dollar

De lokale regering van Hua Hin breidt hun schuilplaats uit en Dawn moet alle dieren tegen eind April verhuizen, of hen terug vrijgeven op de straten. Wij bidden dit niet zal gebeuren.

Tot op heden hebben wij ongeveer 900 dollars gekregen, en speciaal dankt u uitgaat aan Bea Brinkley die verzond ons 500 dollars de V.S.

Wij hebben ook 1000 dollar overgemaakt Via de website kunt u lezen dat we gestort hebben doet u ook een kleine duit in het zakje.

Voor gemakkelijke toegang tot donatie klikt via pay pal en het geld komt zonder kosten op hun rekening verbinding:http://www.canadianvoiceforanimals.org/THAILAND.html

Vriendelijke groeten aan allen,

Earle en Dawn en de honden van Thailand

We zijn blij dat het geld is tijdig aangekomen

THEIR SPONSORS ARE: ROSA MERTENS, HELGA ZAHLER, GWENAELLE de BIZEMONT, JEFF ALLEN, MIWA KUNZ-KUWAHARA, JOHN TEEVAN, RAKESH KHANNA, AND MONIQUE MOERENHOUT, STU CLARK, JESSE CLINOCK, SAM CLINOCK, AND SAMANTHA FORTIER

Dit is een fragment van de website

Ze laat speciaal rolstoelen maken voor gehandicapte honden

We zullen er later op terug komen

Dit is het leven van 2000 honden die zich in een asiel bevinden in Hua Hin in Thaïland.
De koning blijkt niet op de hoogte te zijn van deze gruwelijke situatie. Hij zelf heeft een straathonden geadopteerd.
Een beeld van de hond werd aan de ingang van het asiel gezet om de mensen aan te sporen straathonden te adopteren.
Deze foto's werden genomen zonder dat het asiel hiervan op de hoogte was.
De koning betaalt 100 bath per hond per week maar het geld gaat in de zakken van privé-mensen.
Een brief met deze foto's werd verstuurd naar de international pers met de vraag dit te publiceren.Niemand heeft gereageerd.

Ze willen ook niet dat de koning daarmee geconfronteerd wordt en zo blijft de ellende

Voor die dieren daar voortbestaan

Dit is het verhaal

Dit is een verhaal over vastberadenheid,sterkte en de moed van een kleine groep Britse dames , die met hun één zijn het helse leven van Thaise straathonden een beetje meer leefbaar maken. De obstakels en barrières dat ze tegen gekomen zijn op hun pad, zijn eindeloos.

Vijf jaar geleden richtten deze Engelse vrouwen Hua Dog Rescue HHDRC, op ,een reddingsoperatie, in de Koninklijke stad Hua Hin in Thailand.

Meer dan 7000 honden worden maandelijks getransporteerd naar Vietnam, Birma en Laos waar ze op het menu in restaurants staan.Ook in het noorden van Thailand in de buurt van Chiang Rai en Chang Mai, bieden eetstalletjes langs de weg, zeker in de winterperiode, barbequed hondenvlees aan.

Thais en bergvolkeren geloven dat zwart vlees helpt bij het afwenden van ziektes , gelinkt aan de winterkoude.

Hondenvlees wordt ook beschouwd als goede voeding voor krokodillen en worden in vrachtwagens vervoerd om als voer voor deze schepsels, gegooid te worden in de vele krokodillenfarms in Thailand.

Er bestaat geen enkele wet die dit soort van praktijken verbiedt, en er bestaat ook geen enkele wet die verbiedt om je hond op straat te gooien als je er genoeg van hebt of als je je zinnen hebt gezet op een populairder ras.

Het is tegen deze horrortoestanden dat Hua Hin Dog Rescue Centre werd opgericht. In het begin was het een Franse dame die er mee begon, maar na een jaar van ingrijpen, werd het overgenomen door twee Britse dames, namelijk moeder en dochter.

De staat van de Thaise straathonden is schrijnend. Oogaandoeningen die leiden tot blindheid en een langzame dood, kanker, venerische ziekten, gebroken ledematen, tumors en hongerdood , zijn slechts enkele voorbeelden van de heersende situatie.

Door het feit dat Hua Hin een groeiende toeristische bestemming aan het worden is, vooral Engelsen,wordt de hulp van deze vrouwen geregeld ingeroepen door toeristen, die een hond in nood gezien hebben op het strand of in het stadscentrum.

In elk geval houden Thais er niet van dat buitenlanders zich bemoeien in hun gebied of hen wijzen op hun verantwoordelijkheid. De locale raad van Hua Hin heeft zijn eigen hondenopvangcentrum, dat nauwelijks kan vergeleken worden met een hondenopvang. Het houdt momenteel meer dan 2000 honden, die niet gesteriliseerd noch gecastreerd zijn, tezamen in alle mogelijke slechte gezondheidstoestanden. Zieke puppies sterven onmiddellijk; verzwakte honden die niet kunnen vechten voor hun schamele eten dat op de grond wordt geworpen; infecties zijn schering en inslag, net als teken en vliegen en een veelvoud aan ander ongedierte.

Toen we van ons land gezet werden tengevolge financiele problemen besloot de lokale raad van Hua Hin, in een vriendelijk gebaar, ons een kleine site ter beschikking te stellen waar we onze honden(meer dan 140)konden opvangen. We dachten dat deze positieve noot toenadering zou brengen tussen onze twee groepen en dat we hen zouden kunnen helpen bij de behandeling van hun ergste gevallen. Door renovatiewerken konden we echter ook hier niet blijven en zullen we er in de toekomst ook niet meer welkom zijn. Wij vragen ons dan ook af waarom!

We zijn zelf getuige geweest van de wreedheden. Toen we trachtten de ergste gevallen buiten te smokkelen werden we gedwongen ze terug te geven enkel en alleen om ze te laten sterven in pijn. We hebben gezien hoe elektrische omheiningen werden opgetrokken waarin puppies werden achtergelaten om te sterven na een dagenlange doodstrijd. We hebben honden gezien met de vreselijkste verwondingen en tumoren die zonder medische hulp bleven. Maar niet alleen de honden hebben geleden.We werden constant gebrutalizeerd en beschimpt door lokale werkers die ons buitensloten, onze hokken openbraken en onze honden stenigden en ons stonden uit te lachen toen we zware zakken rijst en andere voorraden over hekken en poorten moesten sleuren.

De meesten van ons zijn de vijftig gepasseerd en bovendien lijdt de moeder van ons "moeder-dochter team " aan borstkanker en suikerziekte. Maar we hebben nooit opgegeven voor de honden!

Spijtig genoeg is er bij de lokale Europese gemeenschap nagenoeg geen steun te ronselen voor onze zaak. Men vertelde ons "dat zij niets te maken willen hebben deze onderkomen, gevaarlijke vlooie zakken die op de straat leven. Zij zijn het enkel gewend om goedverzorgde weldoorvoede stamboomhonden te zien, en zij willen dat zo houden!"

Na vijf jaar vechten met chronisch geldgebrek – geldinzamelingen en donaties brachten soms soelaas maar konden niet altijd ten volle benut worden door een gebrek aan mankracht – lijkt het erop dat we het gevecht aan het verliezen zijn. We zijn moeten terugvallen op 1 full time manager, 1 lokale werker en een tweetal vrijwilligers 1 of 2 keer per week. De werkdruk is onafhoudend en vele ernstig zieke honden en puppies vereisen onze aandacht de klok rond.

Uw publiek in europa zal nooit het lijden van deze straathonden in Thailand zien zoals wij het gezien en meegemaakt hebben. We zijn er ons van bewust dat onze bijdrage in Hua Hin slechts miniem is, gezien binnen het kader van de algehele problematiek, maar voor ons is het van vitaal belang. Als we willen verder gaan met het verzachten van de pijn en het hopeloos lijden van deze dieren dan hebben we alle steun nodig die we kunnen krijgen.

We hebben ook een nieuwe website : http://www.headrockdogs.org

Bron Dierenleed Azie.be